15 Mei 1948 adalah tarikh penting dalam sejarah dunia di mana telah
berlakunya peristiwa Nakbah (malapetaka). Pada tarikh ini jugalah negara
haram Israel telah diisytihar oleh Perdana Menteri pertamanya iaitu
David Ben Gurion.
Palestin di bawah mandat British
Sebelum 1917 (sebelum penjajahan British), bilangan masyarakat yahudi di
Palestin adalah kira-kira 50,000 orang dan pemilikan tanah mereka
adalah kira-kira 2%. Majoriti daripada mereka berhijrah ke Palestin
semasa zaman Uthmaniyyah disebabkan pembunuhan, diskriminasi dan tekanan
yang dilakukan oleh Eropah terhadap bangsa yahudi. Mereka memilih
Palestin kerana kerajaan Uthmaniyyah melaksanakan polisi
layanan sama rata kepada semua tanpa mengira bangsa. Bangsa yahudi dan
arab palestin tinggal bersama tanpa sebarang masalah.
Gerakan Zionist antarabangsa juga diasaskan rentetan daripada
diskriminasi terhadap bangsa yahudi oleh masyarakat Eropah. Theodor
Herzl, pengasas gerakan Zionist berpendapat bahawa terhadap 2 cara untuk
menamatkan diskriminasi terhadap yahudi iaitu; (1) meninggalkan budaya
mereka secara total dan meng-adaptasi dengan budaya eropah atau (2)
menubuhkan sebuah negara atau 'nation state' khusus untuk bangsa Yahudi.
Gerakan Zionist kemudiannya memilih untuk menubuhkan negara yahudi di
Palestin yang juga merupakan sebuah projek penjajahan (colonization).
Dari tahun 1917 - 1948 iaitu semasa zaman penjajahan British, kaum yahudi
dibawa masuk ke Palestin secara sistematik dan meningkat daripada 50,000 kepada ~500,000 orang (10 kali ganda). Ini menyebabkan peratusan kaum yahudi meningkat kepada hampir 30% daripada populasi Palestin manakala baki 70% lagi adalah rakyat
asal Palestin. Pemilikan tanah yahudi pula meningkat daripada 2% kepada
6%. Sokongan British terhadap projek Zionist juga diterjemah dengan penubuhan pelbagai institusi pendidikan, kesihatan, sosial dan industri khusus untuk kaum yahudi.
Resolusi 181 PBB
Apabila British mengambil keputusan untuk meninggalkan Palestin, British
telah menyerahkan nasib rakyat Palestin kepada PBB (UN). Ini adalah
bertentangan dengan kebiasaan (yang berlaku di seluruh dunia) dan
undang-undang antarabangsa di mana hak kemerdekaan dan kedaulatan negara
akan diserahkan kepada rakyat tempatan selepas penjajahan tamat
(self-determination). British mengetahui bahawa sekiranya hak
kemerdekaan diserahkan kepada rakyat tempatan, rakyat Palestin akan
mendapat majoriti dan memilih untuk menubuhkan negara Palestin yang
berdaulat. Ini juga bermaksud kegagalan projek Zionist.
PBB kemudiannya mewartakan Resolusi 181 pada November 1947 yang
mencadangkan '2 states solution' iaitu, (i) penubuhan negara yahudi yang merangkumi 55% tanah Palestin, (ii) penubuhan negara palestin dengan keluasan 44% tanah asal Palestin dan (iii) Jerusalem (1%) diletakkan dibawah pemantauan antarabangsa. Perkara ini adalah tidak logik kerana lebih
banyak tanah diberi kepada minoriti yahudi (30% daripada
populasi dan pemilikan tanah hanya 6%) yang kebanyakannya berhijrah ke
Palestin hanya beberapa tahun sebelum itu. Sebagai rakyat asal dan
majoriti, masyarakat arab palestin sudah pasti menolak cadangan
resolusi ini. Kebanyakan negara Arab juga memboikot dan mengusulkan agar Resolusi 181 dicabar di mahkamah antarabangsa. Resolusi ini ditolak atas dasar, (i) PBB mengabaikan realiti komposisi kaum dan pemilikan tanah, (ii) PBB melanggar hak asas rakyat Palestin iaitu 'right of self-determination', (iii) pembahagian yang tidak adil iaitu hampir keseluruhan tanah yang subur dan kawasan pelabuhan diberi kepada negara yahudi.
Pembersihan etnik oleh tentera Zionist
Pada pandangan Zionist, Resolusi 181 masih lagi tidak mencukupi walaupun
secara jelas telah menyebelahi mereka. Ideologi Zionist secara jelas
mahukan negara ekslusif hanya kepada bangsa yahudi di Palestin yang pada
ketika itu diduduki oleh 1.2 juta rakyat berbangsa arab. Dengan kata lain,
yahudi hanya akan mendapat majoriti dengan melakukan pembersihan etnik
(ethnic cleansing) terhadap penduduk asal Palestin.
Oleh sebab itu, bermula Disember 1947, pihak Zionist mula menyerang
perkampungan Palestin dengan tujuan provokasi dan menimbulkan huru hara.
Namun, dari Mac - Oktober 1948, pihak Zionist telah mengambil keputusan
untuk melancarkan Plan Dalet (Plan D) yang merupakan plan penghapusan
etnik secara sistematik dan besar-besaran. Ini dilakukan oleh 12 brigade
tentera Zionist yang mendapat arahan terus daripada David Ben Gurion
dan beberapa pemimpin Zionist lain (the consultancy). Matlamat mereka
adalah jelas iaitu menyerang, menakluk, menghapus dan mengusir rakyat
Palestin.
Nakba adalah impak terus daripada penghapusan etnik yang dilakukan oleh
Zionist. Dalam masa 7 bulan sahaja, kira-kira 800,000 daripada 1.2 juta
rakyat Palestin diusir daripada tanah air mereka. Melalui Plan
Dalet ini jugalah berpuluh-puluh pembunuhan beramai-ramai telah
dilakukan terhadap rakyat Palestin. Rumah mereka juga dirobohkan dan
aset serta perniagaan mereka dirampas.
Reaksi masyarakat antarabangsa
Peristiwa pembersihan etnik yang dilakukan oleh tentera Zionist pada
1948 berlaku dengan disaksikan oleh pelbagai institusi dan media antarabangsa. Namun, agensi-agensi ini mengambil keputusan untuk tidak
menerbitkan laporan dan artikel berkaitan dan inilah yang dikatakan sebagai 'the conspiracy of silence'. Kebanyakan media barat tidak menerbitkan berita berkaitan kerana tidak
mahu mengkritik yahudi terlalu awal selepas peristiwa Holocaust (3
tahun sebelum itu). PBB pula enggan mengakui bahawa cadangan resolusi 'damai' 181
tajaan mereka sebenarnya adalah resepi kepada kegagalan dan malapetaka serta pembunuhan rakyat Palestin.
Masyarakat eropah ketika itu menutup mata terhadap kezaliman zionist
disebabkan rasa bersalah terhadap diskriminasi yang mereka lakukan
terhadap bangsa yahudi sebelum ini. Mereka juga tidak mahu digelar
sebagai anti-semitic. Pihak Zionist pada masa yang sama menyebarkan propoganda kepada dunia
bahawa bangsa yahudi berada dalam keadaan genting dan di ambang
Holocaust ke-2 di tangan bangsa arab.
Penutup
Pengusiran rakyat Palestin yang dilakukan Zionist pada 1948 telah
menimbulkan isu pelarian Palestin. Kini, setelah 68 tahun, pelarian
Palestin dianggarkan kira-kira 7 juta dan ini merupakan isu pelarian
paling lama dan paling besar dalam sejarah dunia. Kezaliman Zionist juga
tidak tamat hanya pada 1948. Perampasan tanah palestin, pembunuhan dan
pembersihan etnik berterusan sehingga kini dalam pelbagai bentuk baru.
Rakyat Palestin tidak pernah melakukan kezaliman terhadap bangsa yahudi,
malah merupakan mangsa kepada projek Zionist. Projek Zionist ini yang
disokong oleh kuasa-kuasa barat atas pelbagai kepentingan dan
sebahagiannya atas rasa bersalah terhadap kezaliman dan diskriminasi
yang mereka lakukan terhadap bangsa yahudi.
Disediakan oleh,
Dr. Abdul Rahman Mohmad